Te duur?

Klant is koning. Dat was en is altijd mijn uitgangspunt geweest. Toch is het moeilijk om dit principe te blijven hanteren wanneer potentiële klanten steeds vaker jouw prijsberekening gaan maken en verwachten dat je enkel je materiaalkost in rekening brengt. Werkuren? Vaste kosten? BTW? Winstmarge? Het lijkt af en toe alsof men daar nog nooit van gehoord heeft. Eigenlijk wordt er van een aanzienlijke groep binnen onze moslimgemeenschap bewust of onbewust verwacht dat je gratis werkt én misschien zelfs verlies gaat maken om aan hun wensen tegemoet te komen. Heel soms krijg ik zelfs de vraag of ze iets fi sabilillah kunnen krijgen want mijn webshop heet toch Islam Inspired? 

Als beginnende ondernemer is het verleidelijk om je prijzen te verlagen. Hoe ga je anders aan klanten komen? Ook ik ben heel even in die val getrapt, tot ik erachter kwam waar die onredelijke verwachtingen vandaan komen en dat ik mijn eigen kunnen én mijn gezin onrecht aandeed door tot in de late uurtjes te werken voor een “habbekrats”. 

In deze blog tracht ik jullie meer inzicht te geven in prijszetting en leg ik uit waarom goedkoop niet altijd duurzaam is. 

Men is discounter prijzen gewend

Begrijpelijk. Ik shop ook weleens bij de gekende discounters. Ze zijn goedkoop. Vooral goedkoop.  Duurzaam? Dat is een andere vraag. En dan heb ik het niet alleen over de kwaliteit van de producten, maar ook over werknemers die uitgebuit worden. Massaproductie. Vaak in ontwikkelingslanden. Op die manier kun je inderdaad je producten aanbieden aan bodemprijzen. 

Zo werd ik een keer gevraagd om een Ali Express poster na te maken omdat de klant geen zin had om er zes weken op te wachten. Er werd wel geopperd om het voor dezelfde prijs te doen: 2, max 3 euro. Want het gaat toch maar om een vel papier? 

“Diva prijzen! En dat voor een beetje papierwerk” zoals nog een andere klant het schreef toen ik een offerte uitstuurde voor twee op maat gemaakte kaarten en naamstickers. 

Men vergeet dat er achter dat “papierwerk” uren aan grafisch precisiewerk zit. Hetzelfde geldt voor logo ontwerpen. Daar vindt men 25 euro al teveel, terwijl de werkelijke marktprijs minstens het tienvoudige is. Het gaat immers om de zichtbaarheid en herkenbaarheid van een onderneming. Iets waar goed over moet worden nagedacht.

Zwart versus geregistreerd ondernemen 

Toen ik mijn onderneming uit de grond schopte, wilde ik wettelijk met alles in orde zijn zodat ik met een zuiver geweten kon verkopen. Ik wilde een professionele website met een degelijk betaalsysteem om de klant zo vlot mogelijk te kunnen bedienen. Daarnaast heb ik geïnvesteerd in heel wat apparatuur en programma’s. Allemaal factoren die geld kosten en die ik onvermijdelijk in mijn verkoopprijs moet verwerken. Ik kies voor kwalitatief materiaal én ga er prat op al mijn teksten zelf te schrijven, geen minderwaardige en met copyright beschermde illustraties te gebruiken en voortdurend op zoek te gaan naar originaliteit. Elk product dat uit de printer rolt, wordt met mijn eigen handen afgewerkt. Tegelijkertijd heb ik nog niet het budget om grote voorraden aan te leggen waardoor de stukprijs lager wordt. Mijn materiaalkost is dus relatief hoog. En last but not least: 5 % van mijn winst gaat naar een sadaqa project. 

Uiteraard zijn mijn prijzen niet even scherp als die van iemand die in het zwart werkt, het niet zo nauw neemt met copyright, minderwaardig materiaal gebruikt en alleen maar een gratis Facebook profiel te onderhouden heeft. Wil je de werkelijke marktprijs van een product of dienst kennen? Gebruik de Google zoekfunctie en raadpleeg websites van geregistreerde ondernemers met referenties. 

Grafisch maatwerk is maar een klein onderdeel van mijn onderneming. Ik ben er niet afhankelijk van, maar ik hoor alsmaar vaker van collega’s uit andere branches dat zij hetzelfde probleem ervaren. Dat vind ik schrijnend. Dat men enerzijds een professionele, ervaren dienst of origineel en gepersonaliseerd item wil, maar daarvoor niet de correcte prijs wil betalen aan de kleine moslimondernemer. Vaak wordt er dan ook nog eens onbeleefd of gewoon helemaal niet gereageerd op een offerte. 

De volgende dag staat diezelfde klant weliswaar zonder morren af te rekenen bij onpersoonlijke multinationals die het niet al te nauw nemen met mensenrechten. 

Klink ik nu zuur? Verbitterd? Ik hoop het niet, want ik ben vooral teleurgesteld omdat eerlijk en islamitisch ondernemen niet altijd geapprecieerd wordt door de klant. De moslimklant. Een klant die ook niet graag gratis werkt. Een moslim waarvan je verwacht dat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst. 

Mijn oprechte dank gaat uit naar de klanten die wel de waarde en het harde werk achter een product of dienst zien en kunnen appreciëren. 

Share if you care. 

Te duur?
Terug naar blog

Reactie plaatsen

Let op: opmerkingen moeten worden goedgekeurd voordat ze worden gepubliceerd.